Peru

11 december 2018 - Tacna, Peru

Wanneer wij de grens tussen Bolivia en Peru oversteken, zijn Maarten en Anne, onze reisgenoten waar we deze reis mee zijn gestart, net in Chili aangekomen. We liggen ongeveer vier weken op hun reisschema achter.

Nadat we de grens zijn gepasseerd, wisselen we de Boliviars in Peruaanse Solars en schaffen weer nieuwe sim kaarten aan. Al een paar dagen hebben wij behoorlijk last van de hoogte, constant 4000m. Met name Margo is beroerd. Ook twee dagen rust aan het Titicacameer bracht niet veel verbetering. We bekijken de opties: moeten we gaan afdalen naar Araquipa (2500m) en de rest van Peru laten schieten of kunnen we toch op hoogte doorrijden naar Cusco en naar Machu Picchu wat wij natuurlijk heel graag willen? Wij besluiten het in Juliaca nog één nachtje aan te kijken. En Margo neemt nog een initiatief: zij vraagt aan een lokale vrouw waar er een winkel is die coca bladeren verkoopt, voor twee soles (50 eurocent) koopt ze daar een zakje coca bladeren en start, als remedie tegen hoogteziekte, meteen met kauwen. Al binnen een uur knapt Margo zienderogen op en de volgende ochtend kunnen wij gelukkig besluiten om onze reis toch op hoogte te kunnen vervolgen. 

Voordat we vertrekken komt er een man naar ons toe, gebaart dat we de deur open moeten maken, geeft ons een hand en kijkt nieuwsgierig onze bus in. “Quanta costa”? Oh, wat dienen we daarop te antwoorden, want ons uitgangspunt is dat we in den vreemde geen geldbedragen van onze eigendommen noemen. Margo zegt “uniek exemplaar, heeft mijn man zelf gemaakt”. De man houdt vol “maar wat kost deze bus dan”? We zeggen het niet en herhalen nog een paar keer “unieke exemplaar”. “Hoe is die bus dan in Peru gekomen?” Per boot naar Buenos Aires en over land naar Peru. Dat vind hij wel heel bijzonder. Ook vraagt hij of hij de bus ook van binnen mag bekijken? Dat willen we niet en Charles zegt gedecideerd “casa privado”! Hij geeft de man tegelijk een ferme handdruk en we nemen hartelijk afscheid. Wanneer we daarna willen tanken, is het benzinestation gesloten. Vreemd. We rijden de hoofdweg op en ook daar is het verdacht stil met verkeer, er rijden alleen tuc-tucs (motor taxis). Alle hoofdwegen blijken afgesloten te zijn. Er staan veel onbemande vrachtauto’s die onderdeel van de blokkade vormen. Er blijkt die dag een nationale staking/demonstratie tegen de verhogingen van brandstofprijzen en de tegen de corruptie te zijn uitgeroepen. We merken dat de mensen niet agressief in onze richting reageren wanneer wij ons verplaatsen. We proberen daarom om via allerlei zandpaden toch de stad uit te rijden. We zien banden die in brand zijn gestoken en stenen en glas op de weg liggen. We rijden een stuk op de linkerbaan. We zien de berijders van brommers stenen opzij schuiven en dat voorbeeld volgen wij dus ook! De hoofdweg naar Cuzco nemen, blijkt echter gecompliceerder. Er ligt veel glas en stenen op de weg. Margo spreekt de plaatselijke politie aan en die zegt dat we naar Cusco door kunnen rijden. Margo loodst de bus langs de blokkades, maar 500 meter verderop komen we opnieuw tot stilstand. Nu staat er een file van vrachtwagens en busjes met chauffeurs die duidelijk wel verder willen. We gaan op verkenning en lopen naar de nieuwe blokkade. We zien dat de weg midden op een brug geblokkeerd is door een hoop puin. Er zitten voornamelijk vrouwen op de berg puin. Ze gooien steeds keien van de rechterweg helft naar de linker helft. Een paar gefrustreerde chauffeurs gooien die keien dan weer terug op de berg. Er is behoorlijk wat oproerpolitie, maar niemand doet iets. Een commandant van het leger arriveert en onderhandelt met de demonstranten, ca. 10 vrouwen. De commandant kijkt regelmatig op zijn horloge, waaruit je zou kunnen opmaken dat de demonstranten blijkbaar een bepaald aantal uren het recht hebben om het verkeer tegen te houden. De bestuurders van brommers die er door willen, helpen elkaar door de brommer over de barricade te tillen. Tussen dit gebeuren door lopen kleurrijk geklede vrouwen drankjes en snacks te verkopen. Er ontstaat irritatie bij de blokkade en wij besluiten daarom om geduldig in onze bus de verdere ontwikkelingen af wachten. Na een uur beginnen de auto’s voor ons te rijden en kunnen we de blokkade passeren. Maar 500 meter verder is de volgende blokkade. Do as the locals do, we volgen de auto’s die een alternatieve route lijken te weten. En zo komen we weer op de hoofdweg terug en kunnen we eindelijk verder rijden. Er is verdacht weinig verkeer op de weg, we zien geen tegenliggers en de tolhokjes zijn onbemand. Nagenoeg zonder verdere problemen kunnen wij de rest van de dag onze reis voortzetten.

Op weg naar Cusco passeren we Aquas Caliente, een hot spring en nemen een heerlijk lekker warm bad. We overnachten daarna in een klein dorpje Raqchi en bezoeken de volgende ochtend, om acht uur al, de mooie Inca site op deze plaats. We lopen er helemaal alleen. We zien delen van hoge adobe muren die heel futuristisch in het landschap staan. Wanneer we om half elf willen vertrekken, komen er vier grote bussen aan die ook deze site gaan bezoeken. Die waren wij voor. Mazzel! Wij rijden door richting Cusco waar we de Sacred Valley in rijden. We geven een Nederlandse jongen een lift naar Pisac, waar we neerstrijken bij een biodynamisch hostel, in hun ommuurde tuin. De eigenaar is een paar dagen weg en een Argentijns stel dat met hun caravan aan het rondreizen is, past op de toko. Zij spreken Engels. We hebben heel leuk contact met hen en praten over het reizen in zijn algemeenheid en hoe naar Machu Picchu te gaan. Ze bekijken onze bus en wij bewonderen hun caravan. We slapen heel rustig op grote hoogte.

De volgende ochtend bezoeken we in Pisac een archeologische Inca site en nemen voor een uur een Engelssprekende gids. Deze site is zelfs groter dan de dichtbij gelegen Machu Picchu site. Onze gids biedt ons eerst wat pepermuntolie aan tegen hoogteziekte. We klimmen 200 meter en gelukkig houdt hij rekening met onze conditie op hoogte. Het is een vruchtbare vallei en daarom zijn er in het verleden veel terrassen door de Inca’s aangelegd. De muren van de terrassen zijn van onderen breder dan van boven. De ondergrond van de terassen is opgebouwd uit verschillende laagjes. Een laagje fijn grind zodat het teveel aan vocht weg kon lopen naar het lagergelegen terras, een laagje aarde, een laagje poreus steen dat het water vasthield en weer een laagje aarde. Er werd boven op de berg maïs, quinoa en aardappelen verbouwd. Voor de Inca’s stond de puma symbool voor kracht, de slang voor intelligentie en condor voor een wijdziende blik. In hun huizen was plek voor 60 cuy’s, cavi-achtige dieren. Dat was hun vlees, want deze dieren hebben een hoog gehalte aan proteïne. Verder hadden de Inca’s een aantal regels voor de onderdaanen. Niet lui zijn, niet stelen en niet liegen. Lijkt een beetje op de tien geboden!

Na het bezoeken van deze site rijden we verder door de Sacred Valley, van Pisac naar Ollantaytambo. In deze vallei zijn heel veel overblijfselen uit de Inca periode gevonden. We overnachten in Ollantaytambo vlakbij het station waar vandaan de trein naar het parque historico Machu Picchu vertrekt. Je kunt niet over de weg naar Machu Picchu rijden, want er is helemaal geen weg naar toe. We nemen dus de trein. We kopen kaartjes voor de eerste trein van vijf uur ‘s ochtends, dus vroeg op. We hebben een mooie tocht naar Machu Picchu en de begroeïng die we onderweg zien doet vaak heel tropisch aan. Na de treinreis van anderhalf uur, moeten wij ook nog een half uur met een bus verder om hoog. Rond acht uur zijn we uiteindelijk bij de site en we bij binnenkomst hebben we al meteen een prachtig overzicht. Vooral de ligging tegen de berg, draagt eraan bij dat deze locatie zo uniek oogt. We boffen met het weer, we hebben een stralende dag. We genieten met nog maximaal 1998 anderen van deze site. Want het bezoekers aantal is gelimiteerd tot 2000 per dag. Er is een ochtend en een middag shift. We lopen vier uur over de site en verbazen ons over de vaardigheden en inzichten die de Inca’s toen al hadden. Er stond bijvoorbeeld een steen met vier hoeken. Wanneer je daar het kompas van je mobiele telefoon boven hield, bleek de hoeken van de steen exact het noorden, zuiden, oosten en het westen aan te geven. We ervaren het als zeer bijzonder om deze plek, wat eens het centrum van het grote inca rijk was, te bezoeken. Na ons bezoek aan de site dalen wij allereerst weer met de bus af en hebben wederom een mooie treinreis terug. Inmiddels zijn kennissen van ons naast ons op onze “camping” gearriveerd. Harry en Marleen uit Tiel. We hadden ter voorbereiding op deze reis in Nederland contact met hen gelegd naar aanleiding van hun weblog over het eerste deel van hun reis door Zuid-Amerika. Ze hebben een half jaar de auto in Zuid Amerika laten staan en het voorjaar en de zomer in Nederland doorgebracht. In oktober zijn ze weer verder gaan reizen in Argentinië en na ons WhatsApp contact brengen we een avondje samen door. We gaan gezellig met elkaar uiteten. De mannen kiezen voor Cuy, cavia, wat hier een delicatesse is. De volgende dag nemen wij weer afscheid van elkaar en gaan wij via een mooie route naar Cusco. We kamperen net even buiten Cusco in een bosachtige omgeving. Hier zien we wat andere overlanders. Grote trucks waar gezinnen met (vier) kinderen door Zuid-Amerika in rondreizen. Cusco heeft een gezellig centrum en we blijven hier een paar dagen. Op het mooie oude plein blijkt de volgende dag een grote parade van de politie academie te worden gehouden. Veel uniformen, vaandels maar ook rode kruis mensen, padvinders en traditioneel geklede mannen en vrouwen lopen mee. Op 5 december maken we de zak met kruidnootjes open die we van onze buurvrouw Els uit Ermelo mee hadden gekregen. Ook krijgen we per email Sinterklaas gedichten en videootjes van onze kleinkinderen toegestuurd, waarop Laut een gedichtje voorleest. Op dit soort momenten zouden we liever even in Nederland willen zijn, dan is reizen even minder leuk.

Wanneer we Cusco na een paar dagen weer verlaten, is er bij de afslag die wij willen nemen een demonstratie gaande. Maar onze voorrijders lossen dat op door tegengesteld op een baan te gaan rijden. Do as the locals do, wij dus ook! We volgen hen en komen bij de afslag die we moeten hebben. We overnachten wederom in Raqchi, waar wij op de heenweg naar Cusco ook hebben gestaan. De volgende dag vertrekken we vroeg, om 07.30 uur. We maken een lange, prachtige tocht via Juliaca naar Chivay, dat aan het begin van de Colca Canyon ligt. Het blijkt een nieuw aangelegde asfalt weg te zijn. Hoera! Zo nu en dan stopt Charles even en draait hij de tankdop even open, om het luchtdruk verschil op te heffen. We hebben vandaag wederom een stralende dag en rijden zelfs een pas over van 4910 meter hoogte in een verlaten landschap. Op grote hoogte geeft onze VW ineens een vorst-waarschuwing, terwijl de zon op de voorruit brandt. Heel apart. We zien onderweg kuddes lama’s, alpaca’s en vicunia’s, die in het wild leven. Op de lager gelegen delen grazen runderen en schapen. We genieten enorm van de overweldigende natuur. In het landschap rijzen silhouetten van een groepje vulkanen op. Twee vulcanen zijn nog actief en de rook komt uit de kraters. Hoewel we een lange reisdag hebben genieten we van een prachtige tocht we komen rond 18.00 uur aan in Chivay op 3600 meter hoogte. We parkeren voor de nacht bij de hotsprings van het stadje, die hadden we nog niet gehad! Wat een mooi St. Nikolaas cadeau hebben we vandaag gekregen met deze tocht en dan als bonus morgen naar de hotspring!

Het werd een koude nacht. Om 06.30 uur rijden we alweer weg naar Cruz del Condor, waar we condors zouden kunnen spotten. Het is een plek in de canyon waar deze vogels hun nesten in de rotswand hebben. Tussen 7 en 9 uur s’ochtend verlaten ze het nest en vliegen al cirkelend omhoog waarbij zij gebruik maken van de thermiek. De volwassen vogels hebben een spanwijdte van drie meter. De condor is de mythische vogel van Peru. Dik aangekleed stappen we bij de plek uit. Verkijker en camera mee. We zoeken een strategisch goede plek. Op dit tijdstip zijn er nog nauwelijks toeristen. De condors verlaten hun nesten en we zien er in de verte een paar een stukje vliegen en dan weer teruggaan naar het nest. Na enige tijd spotten, zien we er een paar vliegen die hoogte maken door in de vallei heen en weer te vliegen. Het lijkt wel een show die ze opvoeren. Wouw! Onze dag kan niet meer stuk. We rijden daarna nog verder de Colca Canyon in. De rivier de Colca heeft in de loop der eeuwen een diepe kloof uitgeslepen op haar weg naar de Stille Oceaan. De kloof geldt als een van de diepste kloven ter wereld en is twee maal dieper dan de Grand Canyon in Amerika. Hoewel het s’nachts rond het vriespunt is, zien we hier heel veel cactussen groeien. Het is een Nationaal Park en de dieren die er in leven, worden beschermd. We rijden nog een stuk de kloof in en gaan in de namiddag lekker chillen in de hot springs. De andere dag rijden we van Chivay rechtsom terug naar Arequipa. We zien veel agrarische activiteiten aan het begin van de kloof. En mooie rotspartijen. Wederom een prachtige tocht, maar halverwege blijkt dat de asfaltweg nog niet klaar is en dus wordt het de laatste 50 km gravel. We schrikken als de VW aangeeft dat de motor te heet is geworden vanwege het rijden door mul zand. We stoppen, doen de motorkap omhoog voor wat afkoeling en na een kwartiertje kunnen we gelukkig weer doorrijden.

We hebben vervolgens een paar rustige dagen in Arequipa dat op 2500 m ligt. We kamperen bij een hostel in de voortuin. De stad is al in kerstsfeer. Op het grote plein staat een hoge kunst Kerstboom en bij de kathedraal is een Kerststal. Op de “camping” ontmoeten we Pat en Niel uit Engeland en wisselen ervaringen uit. “Waar zijn jullie geweest?” “In de Colca Canyon, oh daar willen wij ook naar toe”. “Hoe is de weg?” En wij krijgen weer tips over Patagonië en Noord-Chili. Er zijn deze zondag 9 december regionale verkiezingen in Arequipa en daarom wordt er het weekeinde geen alcohol geschonken in de restaurants.  In de supermarkt zijn alle schappen met alcohol ingeseald. Wonderlijk gezicht (zie foto).

We vervolgen onze reis van Arequipa naar Tacne, de grensplaats met Chili. We dalen naar 400 meter. Wij zijn dan meer dan 10 weken boven de 2500 m hoogte geweest. We rijden door een heel droog gebied. Geen begroeiing, nauwelijks bewoning, we zien geen dieren, wel een groot solar-panel park. Wanneer we van de ene provincie naar de andere rijden, zien we borden dat er op fruit gecontroleerd wordt. We stoppen 1 km voor de controlepost, eten een appeltje en een mango op. We geven aan dat we een tros bananen bij ons hebben. Bananen zijn toegestaan. We hebben geen idee welk fruit we wel of niet mee mogen nemen. 50km verder weer een fruitcontrole, maar men ziet ons Nederlands nummerbord en men gebaart dat we door mogen rijden. Controle van ‘n buitenlandse auto is kennelijk te moeilijk! Zo komen we aan in de grensplaats Tacne, vlak voor de grens met Chili. We parkeren voor het bureau van de toeristenpolitie. We vragen toestemming om er die nacht te mogen blijven staan en dat mag. Veiliger kan denk ik niet.

Wat hebben we van Peru genoten. Van de overweldigende natuur en van de cultuur, met name van de overblijfselen van de Inca’s. Ondanks dat het regenseizoen in november begint, hebben we geen druppel regen gehad. En de bus, die heeft zich na de reparatie gelukkig goed gehouden, ook onder moeilijke omstandigheden op grote hoogte. Morgen op naar Chili.

Foto’s

17 Reacties

  1. Cas:
    11 december 2018
    Moet prachtig zijn: de machtige condor zien vliegen! Cavia’s bij de intratuin zien, zal nooit meer het zelfde zijn..😉 Bon voyage!
  2. Elma:
    11 december 2018
    Wauw. Wat een belevenissen weer! En een coca-kauwende Margo! Hilarisch😂
  3. Alice Broer-Boeff:
    11 december 2018
    Hallo daar,
    Wát een belevenissen tijdens mijn ontbijt en kopje koffie. De dinsdagochtend te mogen beginnen met jullie boeiende en rijk geïllustreerde reis verslag, geeft de ochtend iets speciaals. Zo maar eventjes als in een tijdmachine verplaatst te worden naar het land van de Inca's, begroet te worden door een olijke en uiterst fotogenieke knappe Alpaca... , een vliegende Condor in een sereen en adembenemend landschap én goede berichten te lezen van jullie en de trouwe vriend op vier wielen! Fijn dat dit mede dankzij de coca heeft plaats kunnen vinden. Een mooie voortzetting van deze bijzondere reis toegewenst. Met een warme decembergroet uit Ermelo van Alice.
  4. Jasper en Ulla:
    11 december 2018
    Hallo Charles en Margo,
    Wederom hartelijk bedankt voor een prachtig reisverslag.
    Vraag 1: hadden de demonstranten ook gele hesjes aan?
    Vraag 2: Hoeveel Cocabladeren per dag moet je kauwen om goed te blijven op grote hoogte? Ulla heeft die problemen al in de Alpen. Misschien een goede tip.
    Geweldige foto's vergezellen jullie mooie verslag.
    We zijn een klein beetje mee op reis.
    Hartelijke groeten uit Dommelen op 20 m boven NAP.....

    Ulla + Jasper
  5. Dineke:
    11 december 2018
    Wat een geweldig avontuur. We zijn onder de indruk van wat jullie allemaal zien en meemaken. De reiskriebels komen hier ook los. Margo al weer zonder coca bladeren is of vind je ze nu lekker???? Het moet een goed gevoel geven dat "bus" het nu weer lekker doet en je overal weer naar toe brengt. We genieten ook van de prachtige foto's en kunnen ons voorstellen dat het soms jammer is dat je weer verder moet.
    Hartelijke groeten uit een herfstig Ermelo.
  6. Marry en Louis Broskij:
    11 december 2018
    Wat een prachtige ervaringen. Gelukkig dat er geen motorische problemen meer opdoken. Geniet van het vervolg en alvast heel goede feestdagen gewenst. Hartelijke groet
  7. Lia van Londen Dousi:
    11 december 2018
    Dank voor je geweldige reiservaring, genieten hoor!
  8. Roel:
    12 december 2018
    Wederom mooie verhalen!
  9. Loes Hoogenboom:
    12 december 2018
    Hallo Margo en Charles
    Ik geniet van jullie prachtige reis verhalen. Het is heel boeiend. En jullie hebben zo te lezen ook nog een beetje Sinterklaas. Ondanks dat het moeilijk is op die momenten niet bij de kleinkinderen te zijn. Een mooi reis verder. Veel liefs
    Loes Hoogenboom
  10. Betty:
    12 december 2018
    Dank jullie wel voor de mooie verhalen en prachtige foto's en videofilmpjes. Het gaat bij ons steeds meer kriebelen! Veel reisplezier geniet met en van elkaar. Liefs uit Delft na een nachtje nachtvorst -6 geweest.
    Groetjes Betty en Jan.
  11. Gert en Ineke:
    13 december 2018
    Bedankt voor jullie mooie foto’s en reisverhaal.
    Al zo veel beleefd en het mooi Patagonië ligt nog voor jullie.
    Geniet ervan!
  12. Paul Evers:
    14 december 2018
    Wederom genoten van jullie verhaal dat leest alsof je er zelf bij bent. Geweldig👍!
    Wat een vondst coca bladeren te gaan kauwen. Hoe smaakte dat? Een hele goede reis verder, fijne feestdagen en we zijn reuze benieuwd naar het vervolg. Overigens:een geweldige reisblog die jullie maken!!!
  13. Majo en Corrie:
    16 december 2018
    Hartelijk dank voor jullie mooie reisverhalen en prachtige foto's, het voelt alsof we er een beetje bij zijn. Wat een geweldige belevenissen in een prachtige natuur. Gelukkig gaat het weer prima met de VW, en dat blijft zo, hij is tenslotte gezegend he! Wens jullie alvast fijne feestdagen, en een goede voortzetting van de reis. Hartelijke groeten uit een wit (klein beetje gesneeuwd) Ermelo.
  14. Annelies:
    19 december 2018
    Overweldigend, om jullie mooie verhalen te lezen. Geniet er enorm van.
    Ben benieuwd naar jullie Kerst en Oud en Nieuw verhalen zo ver weg.
  15. Margot:
    23 december 2018
    Wat heerlijk om jullie te volgen. Wens jullie mooiekerdtdagen en een feestelijk jaarwisseling.
  16. Loes Hoogenboom:
    25 december 2018
    Lieve Margo & Carles
    Ik wens jullie fijne Kerstdagen en een mooi en avontuurlijk 2019 in gezondheid. Liefs Loes
  17. Agatha Merlijn:
    1 januari 2019
    Tijdens de kerstdagen jullie spannende reisverhalen van begin af gelezen tot nu, hier 01-01-2019, Peru. Wat hebben jullie al veel beleefd. Ik geniet van de schitterende foto’s die het verhaal extra dimensie geven. Heel bijzonder hoe jullie met grote uitdagingen omgaan.
    Ik wens jullie een mooi 2019 en goede reis ......